Farhad Besharati is a Persian Kanun player who fuses traditional Persian music with contemporary flair. A Kanun is Persian instrument that looks very much like an autoharp, often used in Appalachian folk music, but sounds more like a cross between a mandolin and the Greek balalaika, with 78 strings and 30 notes.
Farhad has had an interesting musical journey. Originally from Tehran, where he was first exposed to the Kanun, he was forced to flee Iran after the Islamic revolution forbade him to pursue his music.
Reflections and Blue Love and Bird and Rain and latest one is Zenith. Farhad’s debut recording on Planet Beat International, and Clatex Records And MZM records are all-instrumental, showcasing his virtuosity on the rare and difficult Kanun. The albums features some original compositions, and each song has an ethereal, ephemeral air to them, which is at once relaxing and engaging. The songs are accompanied tastefully by very famous life musicions . The albums are very exotic sounding, and will appeal greatly to fans of both World Music and New Age.

زمانی که در ایران ساز قانون را به دست گرفت، استادی نمیشناخت. پس دو سال همه زندگیش قانون شد و ساز: قانونِ عشق شد. تا اینکه اهنگسازان صدای سازش را شنید ند و از او دعوت کرد ند تا برای ضبط چند قطعه به استوديو برود و همانجا با «مصطفی مراد بختی» و “علی اكبر صديف “ که از نوازندگان قانون و شاید از اولین هاى فعال و پیشگامان حرفه ایی این ساز بودند، آشنا شد و باری، این نقطه ٓاغاز پرواز اوست. بعدها قانونش را به ارکسترهای بزرگ و ٓاوازخوانان صاحب نام در ایران و سرزمین های دیگر سپرد تا این ساز خوش صدای خانگی، جایی در موسیقی جهان پیدا کند. چند سال هم در سرزمینهای حاشیه خلیج همیشگی پارس، علاقمندان بی شماراین ساز، میهمان اجراهای بیشمارش بودند و سرانجام به آمریکا رسید تا در قلب ایران کوچکی که همسرزمینانمان بر پا کرده اند، جایگاه تازه ای برای ساز و موسیقی اش دست و پا کند و اکنون چندین سال است که برای معرفی این ساز و قابلیتهای منحصر به فرد آن میکوشد.

فرهاد با قانون میرقصد، به پرواز در می آید و عشقبازی می کند. نخستین کسی است که اینچنین ساز قانون را در آغوش میگیرد و وقت نواختن به قلب خود میفشارد تا ساز، صدای تپش قلب و شور نوازنده را وقت برخاستن نوای موسیقی بشنود. پنج انگشت دست راستش مضراب میشود و دست چپش بر کلیدها میرقصد تا قانون رنگ بپاشد. فرهاد چند سالی است که بسیاری از ترانه های باارزش جهان را با قانون نواخته است و هواداران بیشماری در سرزمینهای دور و نزدیک یافته است. او بسیاری از ترانه ها و آهنگهای معروف و خاطره انگیز جهانی را با ساز قانون بازآفرینی کرده، یعنی اینکه بر این ترانه های خاطره ساز ردایی نو پوشانده است. فرهاد تلاش میکند آهنگهایی را برای این کار انتخاب کند که با ساز قانون و طریقه نواختن منحصر به فردش تناسب داشته باشد تا در نهایت به هدف اصلی یعنی معرفی ساز قانون به عنوان یک ساز ایرانی با قابلیت ها و ویژگی های خاص ، به علاقه مندان موسیقی در دنیا نزدیکتر شود. از فرهاد تاکنون پنج آلبوم موسیقی منتشر شده که تازه ترینش Secret Garden نام دارد

فرهاد بشارتی با سازی که قانونگزار سازهای خانگی ست، در همه ی این سالها کوشیده است تا قانون بازی را به زبان خود واگو کند. همین است که به سراغ بزرگان جهان رفته است تا ما را با روایتی دیگر از Eagle ,Sting ,Modern talking و… آشنا کند. این بار به خلوتگاه من و تو سر کشیده است. صندوقخانه دل یا آنگونه که دیگران جهان «پستوی رازها» صدایش نشسته بربادِ بارسلونا، توفانِ Boleria را بر انگشتان دارد تا از «آتش شب» به زیبایی عبور کند. دلباغی از این دست را دوست میداریم .

فرهاد بشارتی یک بار دیگر از این آزمون، سربلند بیرون آمده است از «پدرخوانده» تا «هتل کالیفرنیا»ی شگفت انگیز ،همه را به لحنی دیگر، دوباره باز می آفریند.

درباره قانون

قانون از تبار سیتار (Cythare)، در سده های میانه به نام Canon یا miocanon به اروپا میرود. جعبه ای چوبی به شکل ذوزنقه که با دو انگشت سبابه و دو مضراب، میان حلقه ای که به انگشت کرده اند، نواخته میشود. قانون از سازهایی است که از دیرباز در موسیقی ایرانی حضور داشته است و میتواند گوشه های موسیقی ما را واگو کند؛ اما این ساز خوش آهنگ هم چونان پدیده های دیگر، نزد ما ناشناخته مانده است، در حالی که در کشورهای همجوار سالها است که از زیبایی صدای خوش رنگش کمک میگیرند. میتوان گفت کمابیش، از نیم قرن پیش به این سو، موسیقیدانان ایرانی به این ساز روی آورده اند. برخی بر این باورند که این ساز را افلاطون خلق کرده است و بسیاری آن را به فارابی نسبت میدهند و نیز کسانی زادگاهش را خراسان میدانند و این که در قرن سیزدهم (میلادى) در موصل به دنیا آمده، اما هیچ یک از این صاحبنظران دلیل محکمه پسندی برای اثبات صحت ادعای خود ندارند. با اینکه ریشه قانون همچنان در تاریکی مانده است، اما میدانیم که از سرزمینهای خاور نزدیک به اروپا آمده است و با مکانیزه شدنش، بزرگترین ساز کلاویه دار سیمی به دنیا آمده است.

برخی صاحبنظران همچون فرهاد بشارتی نیز بر این باورند که قانون سازی است ایرانی و در دوره ساسانیان در دربار شاهان ایرانی به دست نوازندگان صاحب نامی همچون باربد و نکیسا، به همراه سازهایی مثل عود و بربط نواخته میشده است و دردا که پس از حمله اعراب به سرزمینمان، این ساز هم به همراه دار و ندارمان، به سرزمینهای عربی رفته است تا اینکه در دوره عثمانی به ترکها میرسد. نواختن قانون در مقایسه با سازهای دیگر، دشوارتر است. سازی است حساس و کامل که همین شاید نخستین دلیل برای ناشناخته ماندنش است؛ چرا که نادرند کسانی که میخواهند با چنین ساز دشواری کار کنند. قانون سالها فراموش شده بود اما نوازندگانی چون علی اکبر صدیف ، رحیم قانونی، جلال قانونی، سیمین آقارضی و مصطفی مراد بختی، از نادر هنرمندانی بودند که به این ساز روی آورند و عشقبازی با این ساز را پیشه کردند. در این پنجاه سال به اشتباه کسانی آمده اند که به تقلید از روش و سبک نوازندگان موسیقی عربی، کار کرده اند و این تصویر نادرست را در ذهن مردم جا انداخته اند که قانون سازی عربی است. در حالی که قانون درست وارونه ی این پندار است. سازی است با قابلیتهای شگفت انگیز برای سفر در کوچه باغ موسیقی جهان.